เมื่อจิ๋นซีฮ่องเต้รวบรวมแคว้นประเทศต่างๆ สำเร็จ ถือว่า สิ้นสุดยุคเลียดก๊ก ในช่วงจั๋นกว๋อ และเปลี่ยนชื่อตำแหน่งจาก หวาง ที่แปลว่า ราชา เป็น หวางตี้ ซึ่งแปลเป็นไทยได้ประมาณว่า ราชาเหนือราชา (จักรพรรดิ) เพราะคำว่า หวง”นั้นแปลว่า ราชา ส่วน“ตี้” นั้นก็แปลว่า ราชา ซึ่งฮ่องเต้ของประเทศจีนนั้นก็ใช้ชื่อตำแนห่งนี้ ต่อมาอีก 2 พันปี
โดยมีผลงานของจิ๋นซี นั้นมีทั้ง เผาตำรา ฝังบัณฑิต และสร้างกำแพงเมืองจีน แต่สุดท้ายแม้ว่าเขาจะพยายามค้นหา ยาอายุวัฒนะ แต่กลับเสียชีวิตด้วย สารปรอทในอาหาร
เรื่องในอดีต กบฎเฉิงเจียว
เมื่อครั้ง ฉินหวาง เจิ้ง หรือ อิ๋งเจิ้ง ได้ขึ้นครองราชย์นั้น เหล่าขุนนางต่างสับสนวุ่นวาย เพราะขุนนางบางคนไม่ชอบ อิ๋งเจิ้ง เนื่องจาก ไม่แน่ใจในสายเลือดของ อิ๋งเจิ้ง ว่า ใครเป็นพ่อของอิ๋งเจิ้ง กันแน่ อาจเป็น หลี่ปู้เหว่ย หรือ ฉินหวาง คนก่อน จึงมีเหล่าขุนนางที่สนับสนุน โอรสอีกองค์ ซึ่งเป็นพี่ชายต่างมารดาคือ เฉิงเจียว แทน
เนื้อหาส่วนนี้ใครยังไม่ได้ดู ผมจะขึ้น ไอคอนไว้ให้เข้าไปดูก่อนนะครับ ตอน จ้าวจี ผู้กุมความลับ ใครคือพ่อของจิ๋นซีฮ่องเต้
ขณะที่ กองทัพจากแคว้นจ้าว รวมกับอีก 4 แคว้นรวมตัวกันมาบุก แคว้นฉิน อัครมหาเสนาบดี หลี่ปู้เหว่ย จึงส่งให้ แม่ทัพเมิ่งเอ้า ยกทัพหลวงไป และให้แม่ทัพ ฝานหยีฉี และเฉิงเจียว คอยเป็นกองหนุน
แต่ แม่ทัพ ฝาหยีฉี นั้นไม่ถูกกับ หลี่ปู้เหว่ย เป็นทุนเดิม เพราะเขาอยู่ฝ่ายที่สนับสนุน เฉิงเจียว ขึ้นครองราชย์ ทำให้เขาไม่พอใจตัว หลี่ปู้เหว่ย ครั้งหนึ่งแม่ทัพอย่าง ฝานหยีฉี ถึงกับประนามว่า คนก่อเรื่องต้องกำจัดให้หมดสิ้น ทุกคนในแคว้นฉินต่างรู้เรื่องนี้ดีว่า เขาพูดถึงใคร
เมื่อสงครามปะทะกัน กองทัพของเมิ่งอ้าย กลับสู้กับ 4 แคว้นไม่ได้ หลี่ปู้เหว่ย จึงสั่งให้ แม่ทัพ ฝานหยีฉี ยกทัพไปช่วย แต่ ฝานหยีฉี กลับไม่ยกทัพไปช่วย ทำให้ หลี่ปู้เหว่ย ได้ที ส่งกองทัพใหญ่ นำโดย หวางเจียน ไปปราบกองทัพของ เฉิงเจียว และ ฝานหยีฉี
แต่กลับกลายเป็นกองทัพใหญ่ที่โดนกองทัพของ ฝานหยีฉี เล่นงานแทน และโดนสังหารไปมากมาย หวางเจียน จึงเลือกใช้ กลยุทธ์จารชน โดยให้ทหารปลอมตัวไปเป็นทหารของฝานหยีฉี เข้าไปในเมืองเพื่อไปเกลี้ยกล่อม เฉิงเจียว แทน
หลายวันผ่านไปกลับไม่มีการรบใดๆ เกิดขึ้น ฝ่าย ฝานหยีฉี ร้อนรน ออกมาท้ารบตลอด อีกหลายวันถัดมา หวางเจียน จึงออกมาท้ารบบ้าง ฝานหยีฉี ได้รับคำท้าแล้วรีบเข้าตี
และแล้ว ทหารที่ปลอมตัวเข้าไป ก็มีโอกาสมอบจดหมาย ให้ เฉิงเจียว ว่า หากยอมจำนน แม่ทัพ หวางเจียน จะไว้ชีวิต แต่หากไม่ยอม จะจับตัวประหารเสีย แค่ได้ยินเช่นนี้ องค์ชายอย่าง เฉิงเจียว ก็ยอมจำนนทันที
ด้านฝานหยีฉี ได้ทีก็ไล่ตีเข้าไปในแนวรบของ กองทัพหวางเจียน แต่นั่นคือหลุมพราง และถูกกองทัพของหวางเจียน ตีขนาบ 2 ข้างแทน ทำให้ฝานหยีฉี ต้องรีบยกทัพกลับเข้าเมือง แต่เมื่อตะโกนสั่งให้ทหารเปิดประตูเมือง กลับมีเสียงทหารตอบกลับมาว่า องค์ชายเฉิงเจียว ได้ยอมสยบต่อ ฉินหวาง แล้ว ขอให้เหล่าทหารจับตัว ฝานหยีฉี ให้ได้
ทำให้ฝานหยีฉี เลือกที่จะฝ่าวงล้อมทหารของตัวเอง หนีไปถึงแคว้นเยี่ยน
ที่มา
เจ้าชายไท่จื่อตัน (รัชทายาทชื่อ ตัน) รัชทายาทแห่งแคว้นเยี่ยน เป็นตัวประกันอยู่ในแคว้นฉิน เมืองเสียนหยาง เป็นเวลานาน แม้ว่า เขาจะรู้จักกับ อิ๋งเจิ่ง หรือ จิ๋นซีฮ่องเต้ ตั้งแต่เด็ก แต่ตลอดเวลาเขากลับถูกกดขี่สารพัด ทำให้เขาโกรธแค้นแคว้นฉินอย่างมาก ระหว่างที่แคว้นฉินนั้นวุ่นวายกับการทำสงคราม เขาจึงฉวยโอกาสหลบหนีกลับไปยังแคว้นเยี่ยน และกลับกลายเป็นศัตรูคนสำคัญคนหนึ่งของ จิ๋นซีฮ่องเต้
ต่อมา แคว้นฉินไล่โจมตีทีละแคว้น ตั้งแต่ แคว้นฉี, แคว้นฉู่, แคว้นฮั่น, แคว้นวุ่ย และแคว้นจ้าว ได้อย่างราบคาบ สถานการณ์จึงคาดหมายได้ว่า ต่อไปจะบุกแคว้นเยี่ยนอย่างแน่นอน
ระหว่างนั้นเอง ฝานหยีฉี ที่เคยก่อ กบฎเฉิงเจียว ที่ได้หลบหนีมาที่แคว้นเยี่ยนพอดี ไทจื่อตัน จึงรับเขาไว้ แม้ว่า ท่านราชครูจะทัดทาน เพราะกลัวว่า จิ๋นซีฮ่องเต้ จะอาศัยเรื่องนี้ บุกโจมตีแคว้นเยี่ยน ได้ เขาจึงเสนอให้ส่งตัว ฝานหยีฉี ไปให้กลุ่ม ซ่งหนู แทนดีกว่า
เขาจึงนำเรื่องนี้ไปปรึกษาอาจารย์ของเขา คือ เถึยนกวง เถียนกวงจึงได้แนะนำ ยอดฝีมือท่านหนึ่งให้ กับ ไทจื้อตัน คือ จิงเคอ
จิงเคอ
ในบันทึกของ ซือหม่าเชียน บันทึกว่า เขาเป็นชาวฉี ได้อพยพมาอาศัยอยู่แคว้นเว่ย จนเดินทางมาพบกับ เถียนกวง ที่แค้วนเยี่ยน จึงได้ พำนักอาศัยอยู่ที่นี่
ในบันทึกของซือหม่าเซียน ระบุว่า ไทจื่อตัน นั้นกลัวความลับจะรั่วไหล จึงได้กำชับกับ อาจารย์ เถียนกวง เรื่อง จิงเคอ เมื่อ เถียนกวง ได้บอกเรื่องนี้กับ จิงเคอ แล้ว เขาก็ฆ่าตัวตาย พร้อมเขียนจดหมายระบุว่า ไม่ต้องกลัวความลับรั่วไหลอีกแล้ว
เมื่อ ไทจื่อตัน ได้บอกแผนการกับจิงเคอ ว่า เขามีแผนจะบุกจับตัว จิ๋นซีฮ่องเต้ เป็นตัวประกันเพือให้ จิ๋นซี นั้น คืนแผ่นดินทั้งหมดให้กับ 6 แคว้น เหมือนกับที่ เฉาโม เคยจี้ ฉีหวนกง ให้คืนดินแดนแคว้นลู่ เมื่อหลายร้อยปีก่อน และ ถ้าจิ๋นซีฮ่องเต้ไม่ยอมคืน ก็จะจับประหารเสีย
แผนการณ์
ต่อมา กองทัพของแคว้นฉิน ได้พิชิตแคว้นจ้าวได้สำเร็จ กองทัพแคว้นฉินก็กำลังยกทัพมาใกล้แคว้นเยี่ยนเต็มที ไทจื่อตัน จึงรีบมาขอร้อง จิงเคอ อีกครั้ง จิงเคอ จึงเสนอว่า
จิ๋นซีฮ่องเต้ นั้น ไม่สามารถเข้าถึงตัวได้อย่างง่ายดาย แต่ฉินหวาง (จิ๋นซีฮ่องเต้) ต้องการ หัวของแม่ทัพฝานฉีหยี โดยให้ค่าหัวของเขา และแผนที่ในแคว้นเยี่ยน เป็นทองคำพันตำลึง และศักดินา หมื่นครอบครัว เชื่อว่า หากได้ของสองสิ่งนี้ ฉินหวางต้องให้เข้าเฝ้าอย่างแน่นอน
ในครั้งแรกนั้น ไทจื่อตันนั้น ปฎิเสธ เพราะ แม่ทัพ ฝานหยีฉี นั้น หนีร้อนมาพึ่งเย็น และเขาไม่ต้องการหักหลังใคร จึงได้ปฎิเสธแผนการนี้ไป
แต่จิงเคอ กลับเดินทางไปบอกแม่ทัพฝานหยีฉี ด้วยตนเอง ว่า พ่อแม่ และ ครอบครัวของท่านถูกประหารชีวิตไปจนหมดสิ้น เพราะท่านเพียงผู้เดียว จิงเคอจึงได้เสนอแผนดังกล่าวให้กับ ฝานหยีฉี เมื่อฝานหยีฉี ได้ฟังแผนการทั้งหมด เขาก็คว้ากระบี่ออกมาเชือดคอตนเองทันที เมื่อองครัชทายาท ไทจื่อตัน ได้ทราบเรื่องก็รีบเดินทางมาทันที เขาร้องไห้และอาลัยถึงความเสียสละ และความกล้าหาญของ แม่ทัพฝานหยีฉี เป็นอย่างมาก
เมื่อแผนการพร้อมแล้ว ไทจื่อตัน ได้มอบมีดอาบยาพิษให้กับจิงเคอ และให้สั่งให้ ฉินหวู่หยาง เป็นผู้ช่วยในการดำเนินการในภารกิจนี้
ภารกิจ
ไท่จื่อตัน ให้จิงเคอ ปลอมตัวเป็น ทูตแคว้นเยี่ยน พร้อมกับผู้ช่วยฑูตชื่อ ฉินหวู่หยาง ไปยังเมืองเสียนหยาง เมืองหลวงของแคว้นฉิน พร้อมกับของบรรณาการ คือ แผนที่เมืองจีชาง ของแคว้นเยี่ยน พร้อมกับศีรษะของ แม่ทัพ ฝานหยีฉี(ฝานอี๋ว์ชี) ซึ่งเป็นศัตรูคนสำคัญของฉินหวาง ที่หลบหนีไปยังแคว้นเยี่ยน เพื่อเสแสร้งว่าแคว้นเยี่ยนนั้นยอมสยบต่อแคว้นฉิน
ทางฝ่ายแคว้นฉินจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ และให้ฑูตนั้นได้เข้าเฝ้า จิงเคอเป็นผู้เดินนำหน้า ถือกล่องใส่ศีรษะของแม่ทัพ ฝานหยีฉี เดินนำหน้า ขณะที่ ฉินอู๋หยาง ถือม้วนแผนที่เดินตามหลัง แต่กิริยาของ ฉินอู๋หยาง นั้นตื่นตระหนกมีพิรุธ
ฉินหวางอ๋อง จึงสั่งให้ ฉินอู๋หยาง หยุดอยู่ห่าง ๆ แล้วรับสั่งให้ จิงเคอ รับแผนที่มาคลี่มาให้ทอดพระเนตร ปรากฏว่ามีดสั้นที่ซ่อนอยู่ปลายสุดของแผนที่ นั้นแล่บออกมาให้เห็น ทำให้ แผนการลอบสังหารฉินหวางอ๋อง ครั้งนี้ ล้มเหลว แม้จิงเคอจะพยายามใช้มีดสั้นนั่นจ้วงแทงฉินอ๋อง แล้วก็ตาม แต่ฉินอ๋องก็หลบหลีกได้ทันอย่างหวุดหวิด โดยมีหมอหลวงนั้นขว้างกล่องยาไปช่วยฉินหวางอ๋อง ท้ายสุด เป็นฝ่าย จิงเคอ และ ฉินอู้หยาง ที่ถูกองครักษ์ของฉินอ๋อง สังหารลงในท้องพระโรงทันที
การลอบสังหารฉินอ๋องในครั้งนี้เกิดขึ้นในปีที่ 227 ก่อนคริสต์กาล เป็นที่เลื่องลือไปทั่ว ซือหม่าเซียน นักประวัติศาสตร์ในยุคราชวงศ์ฮั่น ได้บันทึกถึงเหตุการณ์ครั้งนี้ไว้ ชื่อ 刺客列傳 (ชีวประวัตินักลอบสังหาร)
ผลที่ตามมา
แผนการณ์ที่ล้มเหลวในครั้งนี้ ทำให้ ฉินหวางอ๋อง โกรธมาก ถึงกับสั่งแม่ทัพคู่กายให้แต่งทัพออกรบเพื่อทำลายแคว้นเยี่ยน ให้ราบเป็นหน้ากลอง แม้อ๋องของแคว้นเยี่ยนจะยอมเสียสละชีวิตของลูกชายเพื่อรักษาเมืองไว้ แต่ก็ทำได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น เพราะอีก 3 ปีตามมา จิ๋นซีฮ่องเต้ ก็ยังส่งทหารมากำราบแคว้นเยี่ยน ให้สิ้นไปอยู่ดี นับว่าเป็นค่าตอบแทนอันแสนแพงของแคว้นเยี้ยน กลับกัน หาก จิงเคอ ทำภารกิจสำเร็จเรื่องราวบนหน้าประวัติศาสตร์จีนคงจะไม่เป็นแบบนี้แน่นอน
อย่าลืมกดไลท์ กดแชร์ กด Subscirbe ให้ด้วยนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น